ശുഭം

അര്‍ത്ഥമറിയാത്ത വാക്കുകള്‍കൊണ്ട് അവനൊരു കഥയുണ്ടാക്കി .

അതില്‍ നായകനുണ്ടായിരുന്നു, നായികയുണ്ടായിരുന്നു.

അതില്‍ അവരുടെ തമാശകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു .

അവരുടെ വിഷമങ്ങളും, സന്തോഷങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നെ നായകന്‍ മാത്രം കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും.

ആ കഥ ഇങ്ങനെ അവസാനിച്ചു.

ഒരു നാള്‍ എവിടെ നിന്നോ ഒരു ഇളംകാറ്റ് വീശി.

പക്ഷെ ഇലകള്‍ അനങ്ങിയില്ല, പുല്‍ക്കൊടികളും അനങ്ങിയില്ല.

കുശലം പറഞ്ഞിരുന്ന കുരുവികളും അനങ്ങിയില്ല.

പക്ഷെ അവന്‍റെ കഥയിലെ അര്‍ത്ഥമില്ലാത്ത വാക്കുകള്‍ അപ്പൂപ്പന്‍ താടികളെ പോലെ ആ കാറ്റില്‍ പറന്നു.

പിന്നീട് എങ്ങോ ...അവന്‍റെ മനസിനും അപ്പുറത്തേക്ക് മറഞ്ഞു ..കൂടെ ആ കഥാനായികയും.

ആകെ ബാക്കിയായത് കഥാനായകനും കഥാനായകന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളും മാത്രം .

പിന്നീടുള്ള ആളൊഴിഞ്ഞ സായാഹ്നങ്ങളില്‍  നായകനും സ്വപ്നങ്ങളും പരസ്പരം കളിയാക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ടെയിരുന്നു.

ശുഭം .